UMUTLARINDAN VURULAN İNSANLAR!
Eğer hayat bir kavga ise, dövüşmekse, kanımızın son damlasına kadar, son nefesimize kadar bu kavga sürmeli! Eğer hayat bir sınavsa gözlemci hocamız ‘’sınav bitti, kağıdı kalemi bırak, kağıdını teslim et’’ demeden sınavın yapıldığı sınıfı terk etmemek gerekir. Eğer yaşam bir mutluluksa, bu mutluluğun tadını iliklerimize kadar hissetmeyi bilmeli ve tekrarlamaktan vazgeçmemeliyiz,’’ bu tat beni sıktı, her gün pasta yememek gerekir’’ dememeliyiz. Hayatı, ömrü son anına, son demine kadar yaşamalıyız ama sadece bedenimizle değil, sadece duygularımızla ve arzularımızla değil, aklımızla da, zekamızla da yaşamalıyız.
Eğer aklımızı, zekamızı bırakıp duygularımızla, arzularımızla, korkularımızla yaşarsak, Hızır ve İlyas olduğunu söyleyen insanlar bizden kurban kesmek için para istediğinde veririz. Afrika’da bir kabilenin kraliçesi olduğunu söyleyen birisi Türkiye’ye gelmek için bizden uçak parası isterse veririz. Terör örgütüne yardım ettiğimizin iddia edildiğini söyleyen ve savcı ya da baş komiser olduğunu belirten birisi bu iddialara inanmadığını ama bunu belgelemek için ,devletin ödeyemeyeceği acil araştırma masraflarına ihtiyacı olduğunu söylediğinde bu parayı ona bin bir teşekkür ederek havale ederiz. Kansere, cinsel sorunlara, çocuk sahibi olmak isteyip de olamayanlara, evlenmek için kendisine en ideal eşi arayanlara kesin çözüm diye piyasada binlerce çeşit sahte ilaç veya yalan hizmet satılıyor. Zayıflama ve diyet merkezleri, özel masaj salonları falan var. Kimisi düzgün niyetlerle, kimisi çarpık niyetlerle insanları kendilerine müşteri olarak çekmeye çalışıyor.
Tüm bu tuzaklara düşen insanların hepsini akılsız, zeka fukarası diye hor, hakir görmemek lazım. Umut denilen bir gerçek var. Kişi nefes alabildiği sürece umut da taşıyor. O umudunun gerçekleşmesi için her an bir mucize olmasını bekliyor. Hayatına Mesih’in gireceği gibi, İsa peygamberin gök krallığından inip Ona biyoenerji vereceği gibi bir saplantı içindedir umutları tükenmeyen kişi. Umut güzel bir şey, vazgeçmek olmaz ama umut akla, zekaya ters düşmemeli. Yakını ölen insan buna bir türlü inanamaz, bunu kabul edemez, ölüyü kafasından, omuzlarından tutup Onu sarsar, Ona bağırır ‘’ Uyan, kendine gel, ayıl!’’ diye bağırır. Kişiler en güzel umutları, vicdanları, milli ve dini duyguları hedef alınarak sömürülür, kullanılır. En çok da umutları! Dolandırıcılar, politikacılar, siyasetçiler, bürokratlar, reklamcılar bu konuda sanki yıllarca özel eğitim almış gibi ustadırlar. Bütün kitleleri umutlarından, vicdanlarından, dini inançlarından vurarak onları kendilerine tutsak ederler. Kitlelere, kişilere her istediklerini yaptırırlar. Hedef kitleleri veya hedef kişileri çok akıllıysa onlar hakkında düzmece seks kasetleri, komplo içi düzenlenmiş düzmece bilgisayar kayıtları, veya onları tuzağa düşürerek hakiki gizli kamera kayıtları çekimleri yaparak hedef seçtikleri kişiyi, kişileri şantaj, tehdit yolu ile ele geçirirler. Burada da kişi vicdanından vurulmuştur. Kişi o kayıtların aile yakınları tarafından görülerek aile yakınlarını üzmek istemez, vicdanı buna elvermez.
Çocukluğumda mahallemizde bir hoca tanırdık ama camiye gittiğini kimse görmedi. İnsanlara muska yazar, büyü bozardı. Bir gün babama itiraf etti ve cebinden çıkartıp gösterdi. İnsanlara yazdığını söylediği muskaların içine tek yapraklı takvim kağıtları veya ‘’ elif be cüzü ‘’ diye bilinen Arapça alfabe sayfaları yerleştiriyordu. İnsanlara umut satıyordu. İnsanlara terapi hizmeti veren diplomasız psikolog, psikiyatrist hekimi gibiydi. Geçimini bu yolla sağlıyordu. Babam kimseye ispiyonlamadı onu.’’ Adam bana güvendi, namussuzluğunu bize gösterdi, biz de başkalarına göstermeyelim, sen de bu konuyu sağda, solda söyleme sakın!’’ dedi
Her yağmurda şehrin, kasabanın mahallelerini, sokaklarını, iş yerlerini, evlerini, caddelerini hep su basar, her vakit sular kesilir, elektrikler kesilir ama belediyeler sürekli şişinir, övünür, sağlam yolları kırarak, oraya başka taş döşerler, belki de yandaşlarına kara, kirli para aktarırlar ve oyulmuş yollara ‘’Çalışınca oluyor, belediyecilik bizim işimiz ’’ diye levhalar asarlar.
Özgürlükten bahsediyorum. Kuşlar, kelebekler, arılar , kartallar, şahinler özgür olmak için nasıl ki kanatlarını kullanıyorsa, insan da özgür olmak için aklını ve zekasını kullanmalıdır. Umutlarını, inançlarını, dini duygularını, bilgilerini, ihtiyaçlarını, eksiklerini kullandırtmamalıdır. Kullandırtmamak için en büyük silahı aklı ve zekası olmalıdır. Siyasetçiler, politikacılar, teröristler, dolandırıcılar diğer insanlardan daha akıllı, daha zeki, daha cesur değiller. Onların farkı; onlar hedef seçmesini, hedefleri hangi silahlarla nerelerinden vurmaları gerektiğini çok iyi biliyorlar. En çok da umutlarından, vicdanlarından, dini inançlarından, Allah korkularından vuruyorlar insanları. Belki de Allah bize vurulmamayı, özgür olabilmeyi öğretmek için bu dünyaya getirdi. Cesaretten pek bahsetmedim çünkü canı yanan eşek, attan hızlı koşar veya fareyi köşeye sıkıştıran eli sopalı bir insan da olsa, iri bir kedi de olsa, fare son çare olarak saldırır.
Yaşamımızdaki son hamlelerimizin bile bizi özgürlüğe götürecek hamleler olması gerekmektedir. Umut etmeli insan ama umutlarına tutsak olmamalı, umutlarından vurulmamalı, umutlarına tutsak veya umutlarından vurulmuş halde yaralı ölmemeli insan. Özgür ölmeli insan. Gökyüzüne, göklerin krallığına, cennet denilen mutluluk ve huzur şehrine doğru kanat çırpar gibi ölmeli insan.
Politikacılar, siyasetçiler, bürokratlar, dolandırıcılar, teröristler, falcılar, büyücüler, muskacılar; bana göre, en azılı umut katilleridir, inanç tetikçileridir. Onlar avcıdır. Bizi neremizden, nasıl, ne zaman, hangi silahlarla vuracaklarını çok iyi bilirler.
www.vedatkusakli.com